Η διαφάνεια αποτελεί μια από τις βασικές προϋποθέσεις της δημοκρατίας. Στην κατεύθυνση αυτή έχει νομοθετηθεί η υποχρεωτική υποβολή περιουσιακής κατάστασης συγκεκριμένων προσώπων που κατέχουν καίριες θέσεις, που κυρίως έχουν να κάνουν με τη διαχείριση του δημοσίου συμφέροντος. Ο έλεγχος των υπόχρεων προσώπων καθώς και η τήρηση των κάθε μορφής υποχρεώσεων που απορρέουν από τις σχετικές νομοθετικές διατάξεις έχει ανατεθεί σε Επιτροπή, που συγκροτείται από δημόσιους λειτουργούς.
Πέρα από το έργο που οφείλουν να κάνουν η επιτροπή ελέγχου και τα αρμόδια όργανα, κάθε χρόνο το «Πόθεν έσχες» των πολιτικών κυρίως προσώπων γίνεται θέμα συζητήσεων και σχολίων. Οι συζητήσεις και τα σχόλια επικεντρώνονται συνήθως στο «έσχες» και όχι στο «πόθεν». Τόσο τα Μ.Μ.Ε. όσο και οι πολιτικοί «αντίπαλοι» αξιοποιούν το «πόθεν έσχες» για να ανεβάσουν είτε την ακροαματικότητα είτε τους τόνους κουβαλώντας και αρκετούς τόνους λάσπης…
Έτσι όλος ο «έλεγχος» φαίνεται να εξαντλείται σε θέματα όπως: Καταθέσεις σε τράπεζες του εσωτερικού και του εξωτερικού από πολιτικά πρόσωπα, πλούσια επενδυτικά χαρτοφυλάκια σε ξένα funds, μηδενικά εισοδήματα, υπέρογκα τραπεζικά δάνεια, τεράστιες ακίνητες περιουσίες, κι άλλες πολλές γαργαλιστικές λεπτομέρειες και quiz του τύπου ποιος είναι ο πλουσιότερος πολιτικός αρχηγός, ποιος είναι ο φτωχότερος, τίνος η ακίνητη περιουσία προκαλεί…ζάλη κτλ.
Από τον τρόπο που «αξιοποιείται» κάθε φορά η δημοσιοποίηση στοιχείων του «πόθεν έσχες» γίνεται αντιληπτό ότι η επιθυμία για διαφάνεια επισκιάζεται από την παγιωμένη πλέον τάση για λαϊκισμό και περίσσιο κουτσομπολιό.
Η διαδικασία αυτή αναδεικνύει κυρίως το έλλειμμα αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης του πολίτη προ το κράτος. Η δήλωση της περιουσιακής κατάστασης από τους υπόχρεους στόχο θα πρέπει να έχει τον ενδελεχή έλεγχο από τα αρμόδια νομοθετημένα όργανα, ώστε να διασφαλίζεται η διαχείριση του δημοσίου χρήματος, να ελέγχεται και να τιμωρείται ο παράνομος πλουτισμός.
Το θέμα λοιπόν είναι να κατατίθενται τα στοιχεία με στόχο, αν υπάρχει κάτι που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί, να εξετάζεται από αρμόδια όργανα και φορείς. Τώρα με τον τρόπο που γίνεται η διαδικασία του πόθεν έσχες, με τη μεγάλη μάζα πληροφοριών που δεν μπορεί να αξιολογηθεί σωστά από όλους όσους έχουν πρόσβαση, τροφοδοτείται το κουτσομπολιό και καλλιεργείται ο λαϊκισμός.
Ως πολίτης θα έπρεπε να εμπιστεύομαι τα δημόσια νομοθετημένα όργανα που ελέγχουν τους πολιτικούς εκπροσώπους μου και τους δημόσιους λειτουργούς.
Ως πολίτης θα έπρεπε να έχω τη βεβαιότητα και την ασφάλεια ότι ελέγχεται και τιμωρείται οποιαδήποτε απόπειρα διασπάθισης του δημοσίου χρήματος και παράνομου πλουτισμού.
Ως πολίτης δεν θα έπρεπε να με βάζουν στη θέση του δημόσιου κατήγορου με ελλιπή μάλιστα στοιχεία.
Η δημόσια ανάρτηση των περιουσιακών στοιχείων σε ιστοσελίδες δίνει τη δυνατότητα σε κάθε πολίτη να έχει πρόσβαση σε στοιχεία. Η δημοσιοποίηση όμως αυτή περιορίζεται σε απλή καταγραφή και ως εκ τούτου τα συμπεράσματα, που συνήθως βγαίνουν, προέρχονται από αποσπασματικά στοιχεία και επομένως όχι μόνο δεν είναι αξιόπιστα αλλά εύκολα χρησιμοποιούνται δημαγωγικά με αποτέλεσμα κάποιοι να γίνονται βορά σε κακόπιστα και αήθη σχόλια.
Και εύκολα ο λαϊκισμός τους βάζει όλους στο ίδιο καλάθι με απώτερο στόχο να αποθαρρύνει τους πραγματικά έντιμους και ευσυνείδητους από την ενασχόληση με την πολιτική προκειμένου να προστατεύσουν την υπόληψη, τη δική τους και της οικογένειας τους, από ανυπόστατα αλλά κακεντρεχή και υστερόβουλα σχόλια.
Γιατί όταν ο λαϊκισμός οργιάζει άντε να αποδείξει κάποιος ότι δεν είναι ελέφαντας.