Το πασχαλινό μπαζάρ της «Φλόγας» έχει ξεκινήσει!

Στο παράρτημά του Συλλόγου γονιών παιδιών με νεοπλασματική ασθένεια «Φλόγα» στην Ναύπακτο,  στη οδό Ν. Μπότσαρη 50, καθημερινά πρωί και απόγευμα μπορούμε να βρούμε χειροποίητες αρωματικές λαμπάδες, αρωματικά κεριά και πασχαλινές διακοσμητικές κατασκευές φτιαγμένα όλα με αγάπη από τις πολύτιμες εθελόντριές του Συλλόγου για τη στήριξη του έργου της «Φλόγας».

Προσφέρετε ένα δώρο αγάπης για να συμβάλετε στο έργο της Φλόγας και να στηρίξετε το παιδί που νοσεί από καρκίνο.  Δεν ξεχνάμε ότι κάθε ευρώ στη «Φλόγα» στοχεύει τη ζωή.

 

 

 

Πως η ίδια η χούντα περιέγραφε με  κωμικοτραγικό τρόπο τους «εθνικούς κινδύνους» και δικαιολογούσε τις πρώτες μέρες του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου του 1967.

Τα παρανοϊκά άλλοθι των δικτατόρων του 1967 μπορεί να προκαλούν εκ των υστέρων θυμηδία και στον καιρό τους να ήταν κωμικοτραγικά.

Αν 57 χρόνια μετά έχει κάποιο νόημα, όμως, να ανακληθούν στη μνήμη οι πρώτες και αμέσως μετά την επιβολή της χούντας δικαιολογίες για το στρατιωτικό – φασιστικό πραξικόπημα, αυτό δεν βρίσκεται στη φαιδρότητα της κατάστασης. Αλλά σε μια άλλη διαχρονικότητα.

Ιδού περί τίνος πρόκειται, προς άρση τυχόν παρεξηγήσεων.

Για την επιβολή της δικτατορίας, σε πρώτη φάση, κατασκευάστηκε από το κράτος και παρακράτος της Δεξιάς, τους στρατοκράτες και τους φορείς, γενικώς, της αντίδρασης μια δήθεν πραγματικότητα. Με βασικό υλικό την κινδυνολογία και τον φόβο.

Ο πυρήνας της ήταν πως «η Ελλάδα κινδυνεύει». Επομένως όλα επιτρέπονται για να …σωθεί η πατρίδα. Μετά, εν ονόματι αυτής ακριβώς της εικονικής πραγματικότητας, αμφισβητήθηκε η αναγκαιότητα της ελευθερίας, δημοκρατίας, του κοινοβουλευτισμού, των δικαιωμάτων κτλ.

Το σενάριο της…  «Επανάστασης»!

Η συνομωσία κατά της Ελλάδας θα κορυφωνόταν στις 23 Απριλίου 1967. Θ΄ άρχιζε από τη Θεσσαλονίκη και θα εξαπλωνόταν σ’ όλη τη χώρα. Το σύνθημα της εξέγερσης είχε δοθεί στις 18 Απριλίου. 30.000 άνδρες των Λαμπράκηδων και 2.000 πεπειραμένοι σαμποτέρ ήταν έτοιμοι να δράσουν. Οι αρχές ασφαλείας, που αριθμούσαν μόλις 27.000, δεν μπορούσαν ν’ αντιμετωπίσουν τον εσωτερικό εχθρό, γι’ αυτό και καταφύγανε στο στρατό. Οι στρατιωτικοί, όμως, προκειμένου να μη αιματοκυλιστεί ο τόπος έδρασαν προληπτικά… Συλλάβανε τους εμπειροπόλεμους σαμποτέρ του «Λαϊκού Μετώπου» της Ένωσης Κέντρου –κομμουνιστών, όπως επίσης κι ελάχιστους άλλους πολιτικούς, που κινδύνευαν να τους σκοτώσουν οι συνωμότες κι έτσι η Ελλάδα σώθηκε…

«Ο στρατός ανέλαβε την διακυβέρνησιν της χώρας δια να προλάβη τον εμφύλιον σπαραγμόν, να αποκαταστήση την τάξιν και να επαναφέρη την ενότητα του Εθνους….» Φαίνεται απίστευτο, αλλά ακριβώς αυτό ήταν το αρχικό επίσημο σενάριο της χούντας για να …εξηγήσει στους Έλληνες την επιβολή της δικτατορίας.

Άλλο σενάριο θα εκπονήσουν, στην πρώτη επέτειο της «επανάστασης» (Μάρτιος 1968) οι γκαιμπελίσκοι της «Γενικής Διευθύνσεως Τύπου και Πληροφοριών του Υπουργείου Προεδρίας Κυβερνήσεως», που έχει καταλάβει ο αρχηγός της χούντας Γ. Παπαδόπουλος.

Η πρώτη «διαφωτιστική» έκδοση θ’ αποσυρθεί, αλλά θα παραμένει για πάντα για να προκαλεί τη νοημοσύνη. Αν και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τότε υπήρχαν μεν παρανοϊκοί συγγραφείς, αλλά δεν έλειπαν και ανεγκέφαλοι αναγνώστες…

Σοβαρές… αποδείξεις σχιζοφρένιας! 

«Ουδεμία αντίδρασις του λαού υπήρξεν. Αντιθέτως ο λαός υπεδέχθη την επέμβασιν του στρατού με ανακούφισιν. Τα δυο μοναδικά θύματα εσημειώθησαν εκ τυχαίων λόγων.        Το 99% των συλληφθέντων αποτελείται από γνωστούς σεσημασμένους κομμουνιστάς με πλουσίαν ανατρεπτικήν δράσιν», αναφέρει σχετική ανακοίνωση του καθεστώτος.

Αλλά γιατί συνελήφθησαν μέλη της κυβέρνησης και η πολιτική ηγεσία ; Η απάντηση είναι απολύτως σχιζοφρενική: «Μόνον το 1% των συλληφθέντων αποτελείται από πολιτικά πρόσωπα τα πλείστα των οποίων ετέθησαν υπό προσωρινήν κράτησιν χάριν ασφαλείας των»!

Παραδόξως, εδώ υπήρχε και μια αλήθεια. Αυτό το 1% «μεταφραζόταν» σε 100 περίπου πολιτικούς, ενώ συνολικά οι πολίτες που συνελήφθησαν τη νύχτα της 21ης Απριλίου έφταναν τις 10.000…

Οι κίνδυνοι, όμως, που απειλούσαν την Ελλάδα έπρεπε μετά την επίκλησή τους και την πραγματοποίηση του πραξικοπήματος ν’ αποδειχτούν. Αλλά αυτό ήταν το τελευταίο, που απασχολούσε. Το παν ήταν η επίκλησή, τα υπόλοιπα αδιάφορα και η σχετική …επιχειρηματολογία παραπέμπει και θυμίζει τρελοκομείο.

Τα πειστήρια της εξέγερσης συνομωσίας, που θα προσαχθούν, τα δυο πρώτα εικοσιτετράωρα μετά την επιβολή της χούντας, είναι πράγματι αδιάσειστα: ένα χαρτονόμισμα των 10 ρουβλίων, κατάλογοι μελών της ΕΔΑ κατά συνοικία και επάγγελμα, έπιπλα γραφείου και εκδόσεις της ΕΔΑ…

Παραδόξως ούτε ένα όπλο, έτσι για τα μάτια, δεν προσκόμισαν. Αλλά την τρίτη μέρα είπαν πως ανακάλυψαν αποθήκη με στολές αστυφυλάκων, που υποτίθεται θα χρησιμοποιούσαν οι κομμουνιστοσυμμορίτες. Μετά την επικράτησή η χούντα δεν χρειαζόταν αποδείξεις για τις εθνικές απειλές. Ο κίνδυνος να γελοιοποιηθεί, κατασκευάζοντας αποδείξεις, παραμόνευε, καθώς ή ίδια ήταν ακριβώς ο εχθρός.

Άλλωστε τα παραμύθια ήταν χρήσιμα προ της 21ης Απριλίου. Τώρα απαιτούνταν η βία, οι διώξεις, οι φυλακές τα δεσμά…