Connect with us

ΕΛΛΑΔΑ

Χρυσό βραβείο για τη ΓΕΦΥΡΑ στα Women Empowerment Awards

Published

on

Χρυσό βραβείο στο πλαίσιο των διακρίσεων που απένειμε ο θεσμός των βραβείων γυναικείας ενδυνάμωσης «Women Empowerment Awards» απέσπασε η ΓΕΦΥΡΑ Α.Ε. για την πρωτοβουλία ίδρυσης της πλατφόρμας δράσης «Θ-ΕΝΕΡΓΕΙΑ» και την εκστρατεία εταιρικού ακτιβισμού «ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ», πρωτεύοντας στο πεδίο των καλύτερων πρακτικών εταιρικής κοινωνικής ευθύνης μέσω της κοινωνικής δέσμευσης και δικτύωσης  (Best Social Responsibility Activities / Community Engagement & Network).

Μετά την παραλαβή του βραβείου, ο Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας κ. Παναγιώτης Παπανικόλας προέβη στην ακόλουθη δήλωση:

«Ήδη από το 2019 (πριν ακόμη από το «ελληνικό ME TOO»), με αφορμή τα 15α γενέθλια της Γέφυρας Ρίου – Αντιρρίου «Χαρίλαος Τρικούπης», δηλώσαμε την πρόθεσή μας να πάμε πιο πέρα από την εταιρική κοινωνική ευθύνη και την εταιρική μας πολιτοσύνη.

Στην κατεύθυνση αυτή, πήραμε την απόφαση να διεξάγουμε εταιρικό ακτιβισμό για τα δικαιώματα της γυναίκας, ιδρύοντας την πλατφόρμα δράσης «Θ-ΕΝΕΡΓΕΙΑ», που στελεχώθηκε από καταξιωμένες κοινωνικά και επαγγελματικά γυναίκες της Δυτικής Ελλάδας.

Μέσα από τη Θετική & Θηλυκή Ενέργεια, φάνηκε ότι η παλαιότατη σχέση εγγύτητας και συνέργειας με την τοπική κοινωνία, τα δραστήρια μέλη της και τις συσπειρώσεις τους ανανεώνεται και συνεχίζει να αποδίδει καρπούς.

Στοίχημά μας είναι η περαιτέρω ενίσχυση της διαχρονικής και αποδοτικής συμβάδισης μεταξύ λόγων και έργων, που αποτελεί εταιρική παράδοση και δεν αποτυπώνεται μόνο στο τοπίο του στενού Ρίου – Αντιρρίου, αλλά και στις γέφυρες μεταξύ ανθρώπων.

Ανθρώπων που έχουν συναίσθηση ότι οφείλουν τη ζωή τους σε μία γυναίκα».

Σε δηλώσεις σχετικές με τη βράβευση προέβησαν και εκπρόσωποι θεσμών και φορέων της Δυτικής Ελλάδας που συνεργάζονται σταθερά με τη ΓΕΦΥΡΑ για την ενδυνάμωση του κοινωνικού status των γυναικών:

Αμαλία Βούλγαρη: Πρόεδρος Περιφερειακής Επιτροπής Ισότητας Φύλων Δυτικής Ελλάδας

«Για την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, η Γέφυρα «Χαρίλαος Τρικούπης» αποτελεί σύμβολο. Σύμβολο όμως δεν την καθιστά μόνο η τεχνική της διάσταση, αλλά και η κοινωνική οπτική της ΓΕΦΥΡΑ Α.Ε. που την κατασκεύασε και τη λειτουργεί. Οι πρωτοβουλίες της για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών είναι στην ίδια κατεύθυνση με τη στρατηγική της περιφερειακής αρχής. Η δε συνέργεια με τους ανθρώπους της εταιρείας ενδυναμώνει το κοινό μας όραμα και πολλαπλασιάζει την ένταση των προσπαθειών μας, η οποία μετατρέπεται σε πράξεις που αφήνουν το αποτύπωμά τους στην κοινωνική μας πραγματικότητα».

Άννα Μαρία Ρογδάκη: Πρόεδρος Ένωσης Γυναικών Πάτρας

«Η βία κατά των γυναικών είναι ίσως η πιο επαίσχυντη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο και διαπερνά όλες τις κοινωνικές ομάδες και το οικονομικό status των μελών τους. Όσο αυτή συνεχίζεται, δεν μπορούμε να μιλάμε για ισότητα, κοινωνική ειρήνη και ανάπτυξη. Εκ μέρους της Ένωσης Γυναικών Πάτρας, θέλω να εκφράσω θερμές ευχαριστίες προς τη ΓΕΦΥΡΑ Α.Ε. για τις πολύ σημαντικές πράξεις εταιρικού ακτιβισμού που μοιράστηκε μαζί μας, μέσα από την πλατφόρμα «Θ-ΕΝΕΡΓΕΙΑ» με κορυφαία μέχρι στιγμής την ημερίδα «ΓΥΝΑΙΚΑ – ΓΕΦΥΡΑ ΖΩΗΣ». την οποία είχαμε τη χαρά και την τιμή να συνδιοργανώσουμε. Το μήνυμα «ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ» μας ενδυναμώνει κάνοντας ξεκάθαρο ότι δεν είμαστε μόνες στον αγώνα για ίσα δικαιώματα, χωρίς βία, μέσα σε μια κοινωνία με ευαισθησίες την οποία αξίζει να παραδώσουμε στα παιδιά μας».

Βάσω Βήττα: Δημοσιογράφος – Πρόεδρος Μοτοσικλετικής Λέσχης Ναυπάκτου

«Έναν ιδιαίτερα δυναμικό σύμμαχο βρίσκουν οι γυναίκες της περιφέρειάς μας στη ΓΕΦΥΡΑ Α.Ε. και την πλατφόρμα εταιρικού ακτιβισμού «Θ-ΕΝΕΡΓΕΙΑ» που η εταιρεία ίδρυσε για την κατίσχυση των δικαιωμάτων των γυναικών. Ήταν ιδιαίτερη τιμή και χαρά για μένα συνεισφέρω ως ενεργή πολίτης, Πρόεδρος της Μοτοσικλετιστικής Λέσχης Ναυπάκτου αλλά και δημοσιογράφος, στην οργάνωση της υπερτοπικής μοτοπορείας «ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ». Κρίνω επείγον να σηκώσουμε όλοι μαζί το ανάστημα της κοινωνίας μας απέναντι σε όσους τολμούν και σηκώνουν χέρι για να κακοποιήσουν γυναίκες. Η συνέργεια φορέων και πολιτών με εταιρείες  όπως η ΓΕΦΥΡΑ και πλατφόρμες δράσης όπως η (ΘΕΤΙΚΗ – ΘΗΛΥΚΗ) «Θ-ΕΝΕΡΓΕΙΑ» πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα για τις κοινωνίες και των άλλων περιφερειών της χώρας».

 

 

 

 

 

 

 

ΕΛΛΑΔΑ

Σεισμική δόνηση αισθητή στην Ναύπακτο

Published

on

By

Δυο ισχυρές σεισμικές δονήσεις  μεγέθους 5,7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ στις 09:13 σήμερα Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024  στην θαλάσσια περιοχή του κόλπου της Κυπαρισσίας.

Ο πρώτος σεισμός είχε εστιακό βάθος 21 χλμ που έγινε  στις  09:12:48 είχε επίκεντρο 37,2χλμ Βορειο-δυτικά από τα Φιλιατρά, ενώ ο δεύτερος με διαφορά ενός λεπτού, είχε επίκεντρο  33,1χλμ Βορειο-δυτικά από την Κυπαρισσία.

Οι σεισμοί έγινα αισθητοί σε όλη την Πελοπόννησο και όχι μόνο  αρκετές περιοχές

 

 

 

 

 

 

 

 

Continue Reading

ΕΛΛΑΔΑ

Ψυχής συναπάντημα    (γράφει η Ειρήνη Κατσάμπα)

Published

on

By

Τη συνάντησα τυχαία σε μια εκδήλωση στο λιμάνι Μεσολογγίου. Καθόταν μόνη της και κοίταζε αυτούς που χόρευαν.

Στο μελαγχολικό της βλέμμα έβλεπες ξεκάθαρα την ψυχή της να κάνει τσαλίμια και να αιμορραγεί συγχρόνως.

Λίγο πιο κει καθόταν η ξαδέρφη μου. Τη φωτογράφισα.

Πλησίασα δειλά να ρωτήσω την ηλικιωμένη κυρία αν μου επιτρέπει να φωτογραφίσω κι εκείνη. Με πρόλαβε όμως. -Θα με βγάλεις κι εμένα μια φωτογραφία; Με ρώτησε.

-Ναι, ευχαρίστως. Αλλά πού θα σας βρω να σας τη δώσω; Δεν είμαι από δω.

-Από πού είσαι;

-Από τη Ναύπακτο. Αλλά έρχομαι συχνά εδώ.

-Πότε θα ξανάρθεις; Σε μια βδομάδα; Δέκα μέρες; Με ρώτησε με αγωνία.

-Δεν ξέρω. Πείτε μου πού να την αφήσω.

-Να μου τη δώσεις τώρα απάντησε-πίστευε πως μπορούσα να την εκτυπώσω εκείνη τη στιγμή.

-«Γιαγιά», της είπα κρατώντας της το χέρι, «δεν γίνεται τώρα». Πρέπει να πάω σε κατάστημα να την εκτυπώσω, προσπάθησα να της εξηγήσω ενώ ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι δεν άκουσε τίποτα. Το ηχείο ήταν πάνω από το κεφάλι της. Μπορεί ακόμα και να μην καταλάβαινε τί της έλεγα.

– Να την αφήσω στο ζαχαροπλαστείο του κυρίου Πέτρου στην πλατεία;

Κούνησε το κεφάλι καταφατικά. Κρατούσε στα χέρια της ένα ματσάκι λουλούδια.

Τα λατρεύει σκέφτηκα. Το ίδιο κάνω κι εγώ σε κάθε μου απόδραση μαζεύω λουλούδια. Ντυμένη όμορφα με καθαρά ρούχα, καλοχτενισμένη, κι ένα φουλάρι στο λαιμό που πρόσθετε μια ιδιαίτερη πινελιά στο ντύσιμό της και την προστάτευε συνάμα από το κρύο. Μια φιγούρα που δεν περνούσε απαρατήρητη!

Θαυμάζω τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας που κυκλοφορούν πάντα περιποιημένοι. Δείχνουν πόσο αγαπούν τη ζωή!

Έμεινα να κοιτάζω μια τους πολύχρωμους χαρταετούς στον ουρανό, μια τα μικρά παιδιά που έτρεχαν και γελούσαν και μια εκείνη που είχε χαθεί στις σκέψεις της.

Στο βάθος οι βάρκες και τα ψαροκάικα δεμένα στο λιμάνι.

Πόσες διαφορετικές εικόνες στον καμβά της ζωής!

Πόσες φουρτούνες να πέρασε κι εκείνη ψάχνοντας το λιμάνι της.

Το βρήκε άραγε ή ακόμα θαλασσοδέρνεται;

Διάφορα ερωτήματα βομβάρδιζαν το μυαλό μου και το κεφάλι μου άρχισε να βαραίνει λες και είχα πιει ένα βαρέλι κρασί.

Πάμε να χορέψουμε, πρότεινε η ξαδέρφη μου και την ακολούθησα αφήνοντας ένα μουδιασμένο χαμόγελο να σκάσει σαν πυροτέχνημα στα χείλη μου.

Την άφησα και μπήκα στο χορό αλλά η ματιά μου ήταν συνεχώς πάνω της.

Αναρωτιόμουν δεν έχει κανέναν αυτή η γυναίκα; Οικογένεια, φίλους, κάποιον τέλος πάντων να της κάνει παρέα μια τέτοια μέρα.

Μπήκα στη θέση της. Πόσο επώδυνη είναι η μοναξιά τέτοιες ώρες;

Ένιωθα πως είχα μερίδιο ευθύνης για τον πόνο της.

Πώς μπορούσα εγώ να χορεύω, όταν εκείνη καθόταν ακίνητη σε μια καρέκλα τελείως μόνη; Κάποια κυρία με έσπρωξε και με έβαλε χωρίς να με ρωτήσει να σύρω το χορό.

Ωστόσο εγώ έχανα τα βήματά μου γιατί πονούσα. Εκείνη τη στιγμή τη βλέπω να σηκώνεται με σκυμμένο το κεφάλι και αργόσυρτα βήματα και να φεύγει. Δεν έχασα χρόνο.

Έτρεξα προς το μέρος της, την πήρα από το χέρι και την έβαλα να σύρει το χορό.

Αν κάποιον έπρεπε να καμαρώσουμε ήταν εκείνη και μόνο εκείνη!

Στα πρώτα της κιόλας βήματα ξεχύθηκε στο πρόσωπό της όλος ο πόνος και η πίκρα που της έδωσε η ζωή.

Έσκυψε και πετούσε λίγα – λίγα τα λουλούδια που κρατούσε, με τέτοια ευλάβεια, λες κι εκείνη την ώρα κάποιον άγιο προσκυνούσε. Ίσως πάλι να φαντασιωνόταν κάποια στιγμή από τα νιάτα της που της πετούσαν λουλούδια όταν χόρευε. Μπορεί πάλι να μην το έκανε ποτέ κανένας για κείνη και της έμεινε ανεκπλήρωτη επιθυμία, παράπονο κρυφό και τώρα τα πρόσφερε στον εαυτό της. Μόνο εκείνη ξέρει.

Αφού τέλειωσε το χορό και έλαβε το θερμό χειροκρότημα όλων των παρευρισκόμενων, ένας ολόλαμπρος ήλιος ήρθε και θρονιάστηκε μέσα της.

Όρθωσε τους ώμους της, αποτίναξε προς στιγμή το φορτίο που κουβαλούσε και με μια αέρινη σβελτάδα πήγε και ξανακάθισε στη θέση της. Το σκοτάδι στο βλέμμα της είχε χαθεί.  Ξαναμάζεψε λουλούδια κι έμεινε εκεί ως το τέλος της εκδήλωσης να μας παρακολουθεί.

Σε λίγο τα ηχεία έκλεισαν. Μπορούσαμε πια να συνεννοηθούμε.

Με μια παιδιάστικη αφέλεια, μου έδωσε το τηλέφωνό της, χωρίς να το ζητήσω, μου είπε το όνομά της και πού είναι το σπίτι της.

Ήθελα να τη ρωτήσω γιατί ήταν μόνη της αλλά δίστασα. Φοβήθηκα μήπως τις ξύσω πληγές. Ας γύριζε στη γωνίτσα της ανάλαφρη έστω για μια μέρα. Της άξιζε και το δικαιούταν -όπως ο καθένας μας άλλωστε.[1]

Υποσχέθηκα πως θα της τηλεφωνήσω να συναντηθούμε να της δώσω τη φωτογραφία.

Η κυρία Ελένη. Μια αρχόντισσα 90 χρονών μόνη! Μια αξιοπρεπέστατη κυρία -όπως και τόσες άλλες στην ηλικία της-που κρύβει περίτεχνα τον πόνο της και υπομένει καρτερικά τη μοναξιά της κοιτώντας μας στα μάτια.

Κι εμείς;

Τί κάνουμε γι’ αυτούς τους ανθρώπους εμείς;

Πού κοιτάμε;

 

Continue Reading

ΕΛΛΑΔΑ

Φρακάραμε…

Published

on

By

Χρόνιο το πρόβλημα και όπως φαίνεται θα συνεχίσει να υπάρχει αν δεν βρεθεί χώρος να σταθμεύουν τα τουριστικά λεωφορεία που φτάνουν στη Ναύπακτο.

Συμπτωματικά έφτασαν και σταμάτησαν για να κατεβάσουν κόσμο στο λιμάνι δυο λεωφορεία και η πόλη έπαθε κυκλοφοριακό έμφραγμα.

Τουριστικός προορισμός δεν γίνεσαι αν φρακάρεις με δυο λεωφορεία!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Continue Reading

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΑ