Πληθαίνουν τα κρούσματα σεξουαλικής βίας με θύματα ανήλικα παιδιά αμφοτέρων φύλων.
Αυξάνονται τα γεγονότα ξυλοδαρμού ή ληστείας νέων, είτε από ενήλικες ν’ αποσπάσουν χρήματα ή τιμαλφή, είτε από ομάδες κάποιας άλλης γειτονιάς, για να έχουν τάχα την κυριαρχία.
Πολλαπλασιάζονται οι βιαιότητες γονέων προς τα παιδιά τους με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ψυχική υγεία των νέων. Ανησυχία προκαλεί και η τάση που οδηγεί στην αυτοκτονία.
Παρατηρείται ακόμη και σε παιδιά που μόλις έχουν συμπληρώσει το δωδέκατο έτος της ηλικίας τους.
Αν προστεθεί σ’ αυτά το bullying στο σχολείο, στο χώρο άθλησης, στην πλατεία, εύκολα γίνεται κατανοητό το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνουν νέες και νέοι.
Οι ειδικοί αποδίδουν τα φαινόμενα αυτά στην οικονομική κρίση, στα αδιέξοδα της πολιτικής που οδηγεί σ’ αυτά και στην πανδημία covid-19.
Χαλαρώνουν τους οικογενειακούς και κοινωνικούς δεσμούς. Αυξάνονται οι κίνδυνοι ανάπτυξης ψυχικών και κοινωνικών προβλημάτων. Ας μη διαφεύγει ότι στην καθημερινότητα εκβάλλει η κατάσταση της ανέχειας των γονέων τους και των τεντωμένων νεύρων τους εξ αυτής. Τα παιδιά θεωρούνται βολικά θύματα αυτών των απαράδεκτων καταστάσεων. Τα διακρίνει η υπομονή. Αυτή η ιδιαιτερότητα πηγάζει από την άγνοια εναλλακτικών λύσεων και σκοπών.
Πώς μπορεί να γίνει διαφορετικά όταν η νεολαία κινείται μέσα σε μια κοινωνία εθισμένη στη βία.
Ζει καθημερινές αλλοπρόσαλλες καταστάσεις. Από το σπίτι στο σχολείο ή στην εργασία, πόσες φορές δε βρέθηκε θεατής συγκρούσεων. Την απειθαρχία στην έννομη τάξη τη συναντά σε κάθε της βήμα.
Βία διαπιστώνει στη διεκδίκηση νόμιμων δικαιωμάτων.
Ειρηνική ξεκινά μια εκδήλωση, μια πορεία, μια απεργία, σε επίδειξη βίας, σωματικής ή ψυχολογικής καταλήγει.
Τα παιδιά από παλαιοτάτων χρόνων θεωρούνται και είναι εύκολα θύματα βίας.
Επιστημονικές έρευνες αποκαλύπτουν ότι τα μισά παιδιά της υφηλίου, έχουν βιώσει σωματική, σεξουαλική, συν-αισθηματική, ψυχολογική βία. Μπορεί τα φαινόμενα αυτά να είναι αυξημένα στις υποανάπτυκτες χώρες αλλά και οι προηγμένες δεν υπολείπονται.
Μπορεί αυτές οι εμπειρίες των παιδιών ν’ αποφεύγονται να έρχονται στο φως της δημοσιότητας.
Όμως με το πέρασμα των χρόνων έχουν τις επιπτώσεις στη σωματική και ψυχική υγεία τους, στην ποιότητα ζωής τους και στον εθισμό τους σε ουσίες.
Η προστασία τους από κάθε μορφή βίας είναι βασικό δικαίωμά τους, σύμφωνα με τις συμβάσεις του ΟΗΕ.
Για να επιτευχθεί αυτό απαιτείται ενίσχυση της οικογένειας, του σχολείου, των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, της κοινωνικής πρόνοιας.
Η ισχυροποίηση των δεσμών των νέων με την οικογένεια και την κοινωνία, φαίνεται η αποτελεσματικότερη καταστολή της βίας. Εκεί επιβάλλεται να επικεντρωθεί το ενδιαφέρον της πολιτείας.