«Έλα τεμπέλα σήκω επάνω», «έκανε αφού με σκούντηξε η άνοιξη .

«Έχω να σου ανακοινώσω κάτι πολύ σημαντικό».

Μα πως εμφανίστηκε έτσι απότομα μπροστά μου; Κουνιστή και λυγιστή με ένα πλήθος λουλουδιών να κοσμεί το κεφάλι της κι όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου να την πλαισιώνουν.

«Τι θέλεις από μένα ;» την ρώτησα.

«Σου προτείνω να βγάλεις από πάνω σου το μουντό του χειμώνα και να ξεχυθείς σε λιβάδια και αγρούς».

«Και τι είμαι εγώ δηλαδή  ,κανένα πρόβατο ή καμία κατσίκα για να βοσκήσω;» ειρωνεύτηκα.

«Οκ τότε αγαπητή μου. Κάτσε με την μιζέρια σου. Αποσύρω την πρότασή μου κι αποσύρομαι κι εγώ η ίδια . Χειμώνα λάβε παράταση τυχερούλη!»

Τι να έκανα ; Λύγισα και υπέκυψα στον αισχρό αυτό εκβιασμό .

«Εντάξει άνοιξη κέρδισες.  Άσε με όμως προηγουμένως να βρω το ξυραφάκι …πολύ βολεύτηκε η τρίχα στο πόδι τον χειμώνα», είπα μες την ντροπή .

«Πάμε για ρεκτιφιέ κοπέλα μου», γέλασε κι έδωσε πασαπόρτι στον χειμώνα …

Η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας χάνει το πολιτικό της υπόβαθρο. Ειδικά στην πατρίδα μας,  ενώ αναμενόταν αναμένονταν εκδηλώσεις υπέρ της Γυναίκας, παρατηρήθηκε κάποια οπισθοδρόμηση.

Η κοινωνία αναζητούσε, αυτή τη χρονική περίοδο, να χαιρετισθεί προβολή της κοινωνικής δράσης της.

Αντίθετα, γεγονότα σε χαρακτηριστικές περιπτώσεις, καταδεικνύουν ότι ακολουθείται διαφορετική πορεία.

Χαιρετίσθηκε, πριν από μία πενταετία, η άνοδος Γυναίκας στο ανώτατο αξίωμα της Ελληνικής Πολιτείας, Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Η θητεία της όμως, αδικαιολόγητα, τελειώνει. Παραδίδει το ύπατο αξίωμά της, σχεδόν την Ημέρα της Γυναίκας.

Μία χαροκαμένη μητέρα, η οποία αναζητά δικαίωση για τον άδικο θάνατο της κόρης της στα Τέμπη, λοιδορείται.

Έστω υπόψη ότι τα μέσα που χρησιμοποιεί να φτάσει στην πολυπόθητη αλήθεια, είναι νόμιμα.

Η Πρόεδρος μιας πολιτικής παράταξης η οποία υψώνει τη φωνή της για τη διαλεύκανση των γεγονότων των Τεμπών, προφυλακίζεται. Μάλιστα μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Τι ισχυρίζονται οι πολέμιοί της;

Ότι διεγείρει τη νεολαία και την οδηγεί σε λάθος πορεία.

Αυτά τα απίθανα γεγονότα που συμβαίνουν τριγύρω μας, απαξιώνουν το ρόλο της Γυναίκας στο σήμερα.

Ας μη διαφεύγει τις προσοχής μας. Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας αποβλέπει.

Να προβληματιστεί ο άνθρωπος σχετικά με τη συμβολή της στην πρόοδο της σύγχρονης κοινωνίας.  Να αναδείξει και να γιορτάσει η ενέργειες θάρρους και αποφασιστικότητας Γυναικών και στη σύγχρονη εποχή.

Παράλληλα να ξεχωρίσει και να μηδενίσει τις αντιφάσεις που συνεχίζουν να υπάρχουν ανάμεσα στα λόγια και τα έργα της κοινωνίας.

Δυστυχώς η κοινωνία στις 8 του Μάρτη πανηγυρίζει τη σημαντική αξία της Γυναίκας με δώρα, άνθη, γλυκά, γεύματα ή δείπνα. Τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου διατηρεί τις ανισότητες.

Απ τις 8 του Μάρτη 1857 που ξεκίνησαν οι θρυλικοί αγώνες των Γυναικών, για καλύτερη παρουσία στην κοινωνία, έχει σημειωθεί εξαιρετική πρόοδος σε όλους τους τομείς.

Αυτή η μικρή ή μεγάλη επιτυχία, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί ν’ αποτελεί Ημέρα εφησυχασμού.

Αντίθετα η αντίστοιχη αφύπνιση και εγρήγορση για συλλογικούς αγώνες.

Μ’ αυτούς έρχεται η ισότητα,  ο μηδενισμός διακρίσεων.

Κι όταν η μοναξιά και η νοσταλγία απλώνονται και χνάρια μες τη νύχτα αφήνουν

παλιές φωτογραφίες στριμωγμένες σε ένα τσίγκινο κουτί χαμόγελα πλατιά και δάκρυα χαράς μου δίνουν .

Εγώ παιδούλα στο χωριό κι ο αδελφός μου που τρώει γλυκά σαν το ξανθό το μέλι σύκα.

Κρεμόταν τότε ο παππούς σε κλάρες να τα κόψει. Τέτοιους ανθρώπους σαν κι αυτόν εδώ που ζω δε βρήκα .

Το φως της μέρας τις βλεφαρίδες μου γαργαλάει γλυκά .

Ώρες ολόκληρες κοιμήθηκα με το τσίγκινο κουτί αγκαλιά .

Μια δειλή βροχούλα το τζάμι του δωματίου μου πλησιάζει.

Χαμογελώ αυθόρμητα κι αποτινάζω από πάνω μου κάθε λογής μαράζι .