Με αφορμή την πρόσφατη εθνική τραγωδία, νομίζω ότι στην Ελλάδα αποτελεί παράδοση η περιφρόνηση του πράσινου και το κάψιμο των δασών. Με σκοπό, σχεδόν πάντα, τα βοσκοτόπια μέχρι το 1936 (που απαγορεύτηκε η βοσκή γιδιών σε δάση) και την τσιμεντοποίηση μετά το 1950.

Οι μεγάλες πυρκαγιές των τελευταίων ετών δεν είναι βέβαια οι μόνες, ούτε οι τελευταίες στη χώρα μας. Οι νεότεροι Έλληνες είμαστε μανιακοί με την οικοδομή, το τσιμέντο και την άναρχη δόμηση, παντού, σε παραλίες, κάμπους και βουνά. Οικοδομές πάνω στην άμμο και στη στάχτη. Κανένας δεν νοιάζεται για ποιότητα ζωής, για τις νέες γενιές, για την Ελλάδα. Τσιμέντο να γίνει!

Ο Henri Belle, Γάλλος διπλωμάτης στην Αθήνα επί πέντε χρόνια και φιλέλληνας, μετά από ταξίδι του στην Εύβοια γράφει το 1874 (ταξίδι στην Ελλάδα, Ιστορητής, 1^ος τόμος σ. 222): «Μπροστά στα μάτια μας ξεδιπλώνονται διαδοχικά υπέροχοι πίνακες, εκπληκτικοί ορίζοντες. Μα οι μακριές μαύρες λουρίδες, που άφησε πίσω της η πυρκαγιά, μάς γεμίζουν θλίψη. Αυτές οι φωτιές ξεκινούν συχνά από εμπρησμό και ποτέ δεν καταφέρνουν να ανακαλύψουν τους ενόχους που συχνά προστατεύονται, αν δεν ενθαρρύνονται κιόλας από τους δασοφύλακες…

»Πολύ συχνά επίσης οι νομάδες βοσκοί καίνε από αμέλεια ή και από κακία μεγάλες δασικές εκτάσεις, με το σκοπό να αποκτήσουν κάποια βοσκοτόπια για τα κοπάδια τους.

»Οι αρχές αφήνουν στο έλεος της φωτιάς ολόκληρες επαρχίες, χωρίς να κάνουν τίποτα, για να σταματήσουν ή να περιορίσουν το κακό, ούτε για να καταστείλουν ένα έγκλημα, που ο νόμος τιμωρεί με πολύ αυστηρές ποινές.

»Έτυχε να δούμε με τα μάτια μας, κατά τη σύντομη παραμονή μας στην Κύμη, ένα τέτοιο δείγμα της καταστροφής που συντελείται σ’ ολόκληρη την Ελλάδα. Πυκνός καπνός κάλυπτε το βουνό σε πλάτος δύο χιλιομέτρων και σκοτείνιαζε τον ήλιο. ‘Δεν είναι τίποτα’, μάς είπε ο εστιάτορας που μάς σερβίριζε μισό αρνί ψητό. ‘Δεν είναι τίποτα, καίγεται το βουνό’. ‘Α! και ποιος έβαλε τη φωτιά;’. ‘Ποιος ξέρει;’, απάντησε ο τύπος σηκώνοντας τους ώμους. ‘Ίσως κάποιος βοσκός’. ‘Μα δεν έστειλαν κόσμο να σβήσει τη φωτιά;’. Ο άνθρωπος μάς κοίταξε έκπληκτος, χωρίς ν’ απαντήσει, σαν να μας θεωρούσε τρελούς. ‘Κι αν καεί ολόκληρο το βουνό;’. ‘Ε, και ύστερα, τι πειράζει. Ανήκει στο κράτος!’.

Άντε τώρα να βάλεις μέσα σε τέτοιου είδους κεφάλι τη θεωρία της αποψίλωσης και των επιπτώσεών της στη γεωργία και στο κλίμα!».

Στις 27.7.2004 δημοσιεύθηκε στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ «προφητική» επιστολή μου, για προληπτική προστασία της Πάρνηθας, που αναδημοσιεύθηκε και στο περιοδικό ΚΟΡΦΕΣ.

Ως συστηματικός ορειβάτης παντός καιρού (γνωστός ως «φανελάκιας») στην Πάρνηθα από το 1950, με περίπου 40.000 ώρες ορειβασίας, ως εθελοντής «πυροσβέστης» με πείρα από δεκάδες πυρκαγιές και ως πυροπαθής (δύο φορές), τόνιζα, με επιχειρήματα, γιατί είναι καταλυτικής σημασίας η συστηματική πυροφύλαξη και πρόληψη των πυρκαγιών. Και ότι, αν πιάσει φωτιά, η Πάρνηθα δεν σώζεται. Γι αυτό και πρότεινα: «Μοναδική λύση να αναλάβει ο στρατός την προληπτική πυροφύλαξη της Πάρνηθας»!!

Τεράστιος και ανώμαλος όγκος 300.000 στρεμμάτων με ισοϋψή καμπύλη 125 χιλιομέτρων σε υψόμετρο 600 μέτρων (όπου κατοικώ), έχει πολλές και απότομες βουνοκορφές, βαθιές και δύσβατες χαράδρες με μεγάλα ρεύματα αέρα και πυκνό πευκοδάσος και ελατοδάσος με ξερά και ημίξερα δένδρα.

Δυστυχώς, το 2007, επαληθεύτηκαν οι βάσιμοι φόβοι μου.

Επισημαίνω ότι, η Πάρνηθα, δεν καταστράφηκε ούτε στην Κατοχή, που ο κόσμος είχε μεγάλες ανάγκες για καυσόξυλα, έστω για λίγα κουκουνάρια. Γιατί, τότε, την προστάτεψαν οι Γερμανοί.

Επαναλαμβάνω την ανωτέρω πρόταση για συστηματική πυροφύλαξη με στρατιώτες, στα υπάρχοντα 2-3 πυροφυλάκια όλο το καλοκαίρι, ώστε να εξασφαλίζεται η ταχύτερη δυνατή επέμβαση αεροπλάνων και άλλων πυροσβεστικών δυνάμεων.

Αχρείαστα να είναι, αλλά στην Ελλάδα ζούμε!

Σημείωση: Το ανωτέρω άρθρο μου δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες «ΤΑ ΝΕΑ» στις 8.8.2018 και «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» στις 16.8.2018, με τίτλους επιλογής τους.

Όταν τα οικονομικά του κράτους ακολουθούν πτωτική πορεία, οι υπεύθυνοι, καταφεύγουν κύρια σε δύο λύσεις, εύκολες γι’ αυτούς. Από τη μία μειώνουν μισθούς και συντάξεις. Από την άλλη ανεβάζουν φόρους και χαμηλώνουν το ποσό του αφορολογήτου εισοδήματος. Για περιορισμό της σπατάλης καμιά κουβέντα δε γίνεται. Τις μεθοδεύσεις αυτές τις θεωρούν σίγουρες, αποδοτικές, αναγκαίες, επιτακτικές. Η πρώτη λύση αποδίδει αυτά τα οποία προγραματίσθηκαν να φέρουν στα ταμεία του κράτους.

Τόσα παίρνει ο μισθωτός, ο συνταξιούχος, τόσα κόβονται. Εισπράττονται αυτόματα, γεμίζουν, ως ένα βαθμό τα ταμεία. Όλοι μ’ αυτόν τον τρόπο, συνεπείς στις υποχρεώσεις. Θυμάμαι, πριν από λίγα χρόνια, κάποιοι υπάλληλοι λάμβαναν επίδομα έγκαιρης προσέλευσης στην υπηρεσία τους! Αναρωτιέμαι γιατί οι κάθε λογής μισθωτοί, έμειναν έξω από ένα συμβολικό επίδομα, «αυθόρμητης» ανταπόκρισης στις μειώσεις των αποδοχών τους.

Η δεύτερη λύση, αυτή της είσπραξης χρημάτων δια της φορολογίας, να φέρει τα αναμενόμενα εισπρακτικά αποτελέσματα, οφείλουν όλοι οι πολίτες ν’ αποκτήσουν φορολογική συνείδηση. Ο πολίτης να πεισθεί ότι τα χρήματα τα οποία εισπράττονται, αναλώνονται στην εξυπηρέτηση του συνόλου.

Για να αποδώσει το μέτρο και να συνειδητοποιηθεί η ισότητα όλων έναντι των φορολογικών μέτρων, επιβάλλεται η λειτουργία ελεγκτικών μηχανισμών. Αυτοί επιτυγχάνουν την τήρηση των νόμων από όλους τους πολίτες. Σε περιπτώσεις παραβατών, εφαρμόζονται οι νόμοι και τιμωρούνται αυτοί που αποφεύγουν τη φορολογική συνέπεια. Οι πολίτες, όταν βλέπουν κάποιους στο απυρόβλητο, επιδιώκουν με κάθε τρόπο, να τους μιμηθούν, να φοροδιαφύγουν.

Περίπλοκο το φορολογικό σύστημα. Περιπλέκεται ακόμη περισσότερο από την ύπαρξη πολλών νόμων οι οποίοι το καθιστούν βατό στη φοροδιαφυγή. Η συνεχής αλλαγή των συντελεστών φορολόγησης, καλλιεργεί μηχανισμούς υπέρβασης. Κάθε τόσο βλέπουν το φως της δημοσιότητας, τα τεράστια ποσά της φοροδιαφυγής. Τα περισσότερα από αυτά τα ποσά, ανήκουν σε κερδοφόρες μεγάλες επιχειρήσεις. Εκμεταλλεύονται ασάφεια των νόμων, χρονοτριβή στη διεκπεραίωση των παραβατικών υποθέσεων, παραγραφή από την κωλυσιεργία, ρυθμίσεις που έρχονται από τα τεράστια ποσά που συγκεντρώνονται.

Πέρα όμως από τη μείωση των εσόδων, από τη χαλαρή εφαρμογή των νόμων και την έλλειψη σταθερού συστήματος φορολογίας, έρχεται η αποθάρρυνση νέων επενδυτών. Συνεχίζεται το βάρος των ελλειμμάτων του κρατικού προϋπολογισμού, να πληρώνεται από τους συνήθεις ύποπτους. Αυτούς που αποφεύγουν να φοροδιαφύγουν ή αδυνατούν να κλέψουν την Εφορία.

Παρελαύνουν στις σημερινές «ειδήσεις» οι μεγάλοι ευεργέτες του 19ου αιώνα, για τους οποίους ορθώς ελέχθη ότι υπήρξαν ένα μοναδικό φαινόμενο στην παγκόσμια ιστορία.

Ένα τραγικό ατύχημα μεταξύ Οθωνών και Ερρικούσας της Κέρκυρας.

Οι Ηπειρώτες της διασποράς συνδράμουν τους εν Ηπείρω συμπατριώτες τους. Ένας Γιαννιώτης Εβραίος δραπετεύει από την συμμορία που τον αιχμαλώτισε και μια συμπλοκή στην Άρτα, μεταξύ Εβραίων. Ένας Πέρσης, επισκέπτεται, με την ευκαιρία των εορτασμών της 25ετίας, από της ανόδου του βασιλέως Γεωργίου Α’ στον Ελληνικό θρόνο, την Ακρόπολη 2.360 χρόνια μετά την καταστροφή της από τον Ξέρξη. Ένας ένθερμος Ούγγρος ελληνιστής επισκέπτεται την Αθήνα και στους Παξούς πεθαίνει η αδελφή του Οδυσσέα Ανδρούτσου.

Αλλά, παραθέτω, επί λέξει τις σχετικές «ειδήσεις» από αθηναϊκές εφημερίδες, οι οποίες, πλην μιας, ευρίσκονται στην φιλόξενη Παπαχαραλάμπειο βιβλιοθήκη της Ναυπάκτου.

Οι ειδήσεις:

ΕΘΝΙΚΟΝ ΠΝΕΥΜΑ, 9-1-1873. Ο διά τας γενναίας αυτού υπέρ εκπαιδευτικών έργων προσφοράς διακρινόμενος ομογενής Γ. Ζαρίφης προσήνεγκε κατ’ αυτάς εις το Εθνικόν Νοσοκομείον το ποσόν χιλίων λιρών, προϊόν στοιχήματος όπερ είχε τεθή μεταξύ αυτού και του Εξ. Χρηστάκη Εφένδη Ζωγράφου επί τινος ζητήματος της ημέρας. Είθε πάσαι αι μεταξύ των ομογενών τραπεζιτών και πλουσίων αναφυόμεναι διαφωνίαι να καταλήγωσιν εις αποτέλεσμα ομοίως ευάρεστον διά τα Εθνικά ημών καταστήματα. (Βυζαντίς)

 ΝΕΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ, 5-4-1888. Ο εκ Δελβινακίου της Άνω ηπείρου κ. Νικόλαος Β. Στύλος σπουδαστής της Χημείας εν Μονάχω, ανηγορεύθη εσχάτως εν τω Πανεπιστημίω διδάκτωρ με τον βαθμόν άριστα.

ΝΕΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ, 8-4-1888. Πλοιάριον κατευθυνόμενον εξ Οθωνών εις Ερρικούσαν της Κερκύρας ανετράπη ένεκα κακοκαιρίας και επνίγησαν οι εν αυτώ επιβάται, δήμαρχος Διαποντίων Χ. Ορφανός, δημοτικός σύμβουλος Σ. Κωτώλης, χειρούργος Δ. Πάσχος, Χωροφύλαξ Κ. Σουλιώτης και εις έτερος άγνωστος, διεσώθησαν δε τρεις. […]

ΝΕΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ, 24-5-1888. Το συμβούλιον της Αδελφότητος των εν Αθήναις παρεπιδήμων ηπειρωτών εν τη συνεδρία αυτού της 19ης Μαΐου συνέστησεν επιτροπήν προς συλλογήν βοηθημάτων υπέρ των εκ πείνης δεινοπαθούντων εν Ηπείρω, αποτελουμένην εκ των κυρίων Ν. Βότσαρη, Κ. Καραπάνου, Γ. Βασιλείου, Μ. Μελά, Γ. Δούμα, Γ. Παχύ, Ευθ. Χατζηπέτρου, Ι. Τζίτζη, Γ. Δουρούτη, Μ. Λάππα, Γ. Φίλη.

ΝΕΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ, 21-7-1888. Ο γενναίος πάντοτε χορηγός εν πάση ευγενεί πράξει μεγάτιμος ομοεθνής κ. Χρηστάκης Εφέντης Ζωγράφος απέστειλε 1.000 μεν φράγκα υπέρ των εν Ηπείρω πασχόντων, 500 δε, υπέρ του εν Κωνσταντινουπόλει Παρθεναγωγείου, του ιδρυθέντος και προστατευομένου υπό του Πατριάρχου των αρμενοκαθολικών κ. Αζαριάν.

ΝΕΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ, 30-8-1888. Ο αιχμαλωτισθείς εν τη Περιφερεία Τρικάλων Ισραηλίτης Κοφφίνας υπό ληστρικής συμμορίας Καραναστάση απέδρα την 23ην τρέχοντος μηνός εκ δάσους τρίωρον απέχοντος των Δερβενών της Ελασσώνος, καθ’ ήν ώραν διήρχετο τουρκικόν απόσπασμα, καταφυγών εις το χωρίον Ζιμνιάται, οπόθεν απεστάλη κατά διαταγήν του στρατάρχου Εγιούπ Πασά εις Ιωάννινα.

ΝΕΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ, 10-9-1888. Αφήκετο ο αιδέσιμος παπά Χρήστος εφημέριος της μονής της Αγίας Τριάδος Πέπελης προς συλλογήν εράνων εις σύστασιν σχολείου κεντρικού εν τη Μονή διά τα πέριξ χωρία αυτής απέχοντα 10 ώρας της πρωτευούσης, 12 ώρας των Ζωγραφείων, 15 ώρας των Ζαπείων, 6 ώρας από την Δρόβιανην. […]

ΝΕΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ, 17-9-1888. Όπισθεν του Φρουρίου Άρτης συμπλακέντες οι Ισραηλίται Αβραάμ Μωσέ Μαρούλιας, ετών 14 και ο Ισαάκ Ιακώβ Σαμπάς, ετών 18, ο πρώτος εκτύπησε δια γρόνθου τον δεύτερον εις τον κρόταφον και τον αφήκε νεκρόν. […]

ΝΕΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ, 18-10-1888. Ο αντιπρόσωπος της Περσίας Νεριμάν Χαν, συνοδευόμενος υπό του κ. Δημάρχου ανήλθεν εις την Ακρόπολιν και περιειργάσθη μετά μεγίστου ενδιαφέροντος πάντα τα αρχαία μνημεία. Από δύο χιλιάδων και τριακοσίων εξήκοντα ετών αφ’ ής δηλ. ημέρας ο Ξέρξης επολιόρκησε και κυρίευσε την Ακρόπολιν, ασθενώς υπερασπιζομένην υπό ευαρίθμων Αθηναίων γερόντων, ουδείς έτερος Πέρσης είχε πατήσει επί του Ιερού βράχου της Παλλάδος.

ΝΕΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ, Αφίκετο ο διάσημος Ούγγρος καθηγητής του εν Βουδαπέστη Πανεπιστημίου και θερμότατος φιλέλλην κ. Τέλφυς και κατέλυσεων εις το Ξενοδοχείον των «Αθηνών».

ΝΕΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ, 19-10-1888. Εν Παξοίς απεβίωσεων η Αγγελική Μάρκου Βελλιανίτου, αδελφή του Οδυσσέως Ανδρούτσου.

ΝΕΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ, 24-10-1888. Χθες… ετελέσθησαν οι γάμοι του εξ Ευρυτανίας κ. Γεωργίου Κ. Κεφάλα μετά της… δεσποινίδος Παρασκευούλας Τσουκανέλη εξ Ιωαννίνων. Παράνυμφος η κ. Αγγελική Γιαπούλη λοχαγού.

ΝΕΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ, 25-11-1888. Ο κ. Τέλφυ ο γνωστότατος τω ελληνικώ κοινώ φιλέλλην ελληνιστής, παρασκεύασε τοις λογίοις προχθές ωραίαν εσπερίδα εν τω Φιλολογικώ Συλλόγω «Παρνασσός» ομιλήσας θαυμασίως απταίστω ελληνική γλώσση και μετ’ εκτάκτου χάριτος «περί των σχολείων εν Ουγγαρία».

ΝΕΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ, 11-7-1888. Νέα εξεδόθη εν Βράιλα εφημερίς υπό τον τίτλον «Ελληνίς» εις σχήμα μικρόν, εκδιδομένη δις της εβδομάδος διευθυνομένη δ’ υπό του κ. Ν.Α. Κουτσαλέξη.

ΝΕΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ, 10-9-1888. Ο εν Βερολίνω διακεκριμένος λόγιος κ. Μητσοτάκης εκλήθη όπως διδάξη την νεοεληνικήν εις την μνηστήν του διαδόχου Κωνσταντίνου πριγκίπισσα Σοφία.

Αντώνης Ν. Βενέτης

Μοναστηράκι Δωρίδος