Λίγα μόλις εικοσιτετράωρα από την ανακοίνωση του Συλλόγου εργαζομένων ΟΤΑ Ναυπακτίας και Δωρίδας, κατά της απόφασης του Δημάρχου Ναυπακτίας για την απευθείας ανάθεση, σε ιδιωτική εταιρεία την διενέργεια εσωτερικού ελέγχου σε υπηρεσίες και αιρετούς του Δήμου Ναυπακτίας, δυο εκλεγμένα μέλη του ΔΣ του Συλλόγου μέσα από επιστολή προς το ΔΣ, γνωστοποιούν την παραίτησή τους, αφήνοντας αιχμές για την λειτουργία του Συλλόγου και την συμπεριφορά συναδέλφων τους.

Το θέμα ως φαίνεται θα έχει και συνέχεια καθώς την Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2022 συνεδριάζει το Δημοτικό συμβούλιο Ναυπακτίας για την έγκριση του Έγκριση τροποποίησης Οργανισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας (ΟΕΥ) του Δήμου Ναυπακτίας.

Αναφέρει η επιστολή παραίτησης:

«Αγαπητοί συνάδελφοι,

με την ανακοίνωση μας αυτή, ύστερα από ώριμη σκέψη και απόλυτα καθαρή συνείδηση, θέλουμε να σας γνωστοποιήσουμε την παραίτησή μας από μέλη του Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων Ναυπακτίας & Δωρίδας.

Οι  λόγοι που μας οδήγησαν στη πράξη αυτή προκύπτουν κυρίως από την απέχθεια προς τις συμπεριφορές των «συναδέλφων» υποτιθέμενων συνδικαλιστών, που μαζί με εμάς απαρτίζουν το προεδρείο του Συλλόγου μας,  συμπεριφορές που δεν αρμόζουν με την δική μας ιδεολογία και ήθος,  αλλά ούτε και στο τρόπο προσέγγισή των ζητημάτων που αντιμετωπίζουμε ως σύλλογος.

Μετά την παραπάνω εξέλιξη, η οποία δηλώνει πλήρη περιφρόνηση των μελών του ΔΣ στις αρχές της συνέπειας, της καλής πίστη και της εντιμότητας, τις οποίες πρεσβεύουμε και υπηρετούμε, αισθανόμαστε ότι δεν έχει πλέον νόημα η συνέχιση της παρουσίας μας στο Δ.Σ. καθώς η πλήρης απογοήτευσή μας από την ανοίκεια συμπεριφορά της πλειοψηφίας των μελών του επηρεάζει αρνητικά τη λειτουργία του.

Με τη δική σας ψήφο εκλεχθήκαμε για να σας εκπροσωπήσουμε ξεκινώντας με πνεύμα ομαδικότητας για το κοινό συμφέρον όλων μας. Όμως στο μικρό αυτό διάστημα που υπηρετήσαμε ως μέλη του Δ.Σ. του Συλλόγου βιώσαμε παραταξιακές στάσεις και πολιτικές συμπεριφορές με πνεύμα αλαζονείας, που μόνο πίσω μας πάνε κι όχι μπροστά.

Ελπίζουμε ότι το προεδρείο του Συλλόγου θα σταματήσει να εγκλωβίζεται σε στείρες αντιπαραθέσεις και να θέτει ως μόνο μέλημά τους την υλοποίηση προσωπικών στόχων και φιλοδοξιών τους αντί να παράγει ουσιαστικό έργο. όπως ελπίζουμε και στην ορθή κρίση τον συναδέλφων όταν αυτοί εκ νέου προσέλθουν στην κάλπη για την ανάδειξη νέων διοικητικών οργάνων.

Σας  ευχαριστούμε για την ψήφο εμπιστοσύνης που μας δείξατε και μπορεί στο μέλλον  υπό διαφορετικές συνθήκες να τα ξαναπούμε.»

 

 

 

Γράφει η Χριστίνα Καρρά

Η γέφυρα της πόλης ονομαζόταν “Γέφυρα η Επικίνδυνη “λόγω της θέσης στην οποία είχε κατασκευαστεί .

Τα αυτοκίνητα την επέλεγαν αναγκαστικά επειδή ένωνε δύο καίρια σημεία ,μειώνοντας την διαδρομή κατά μισή περίπου ώρα.

Οι πεζοί πάλι σπάνια την πλησίαζαν ,μόνο αν δεν υπήρχε άλλος τρόπος να φτάσουν γρήγορα στο σπίτι τους . Οι κακοτεχνίες συνηθίζονταν σε αυτή την πόλη καθώς ο δήμαρχος δεν έδινε και πολύ βάση στο τελικό αποτέλεσμα ,προτιμώντας να τσεπώνει μίζες και τυχερά που θα έκαναν την πολυδάπανη ζωή του ακόμη πιο εύκολη .

Οι διαμαρτυρίες που γίνονταν ανά διαστήματα τον άφηναν αδιάφορο ,εξάλλου είχε τον τρόπο του να τις          απαγορεύσει .

Οι ελπίδες να αντικατασταθεί αυτός ο ακατάλληλος άνθρωπος από κάποιον ευσυνείδητο είχαν εδώ και καιρό σβήσει ,όλοι γνώριζαν ότι είχε γερό δόντι .

“Σύντομα θα κλείσει η γέφυρα “ανήγγειλε κάποια στιγμή όταν τον πληροφόρησαν ότι τα ατυχήματα πλήθαιναν.

Η απόφαση έπρεπε μάλλον να παρθεί σύντομα αφού η καρέκλα του έτριζε επικίνδυνα .

Η λύση θα βρισκόταν σε έναν δικό του αρχιτέκτονα ,σε έναν φίλο πολιτικό μηχανικό και σε ένα συνεργείο που το είχε του χεριού του .

Θα έφτιαχναν μια νέα γέφυρα σε σημείο πιο κατάλληλο μα με υλικά ευτελή .

Εξάλλου τι φόβος υπήρχε ;

Ούτε σεισμούς ,ούτε τυφώνες ,ούτε τσουνάμι είχε η περιοχή !

Ώσπου …

Την ησυχία της έναστρης νυχτιάς διέκοψε ένας αρχικά μακρινός κι έπειτα όλο και πιο δυνατός σχεδόν απόκοσμος ήχος όμοιος με βουητό.

Γάτες και σκύλοι που αλήτευαν σε ρυπαρά σοκάκια αντιλήφθηκαν αμέσως τον κίνδυνο που πλησίαζε.

Μήνυμα προειδοποιητικό έστελναν μέσα από τα αδύναμα ουρλιαχτά τους μα κανείς δεν έδωσε σημασία.

Οι κάτοικοι της πόλης είχαν ακούσει στις ειδήσεις για κάποιον σεισμό σε γύρω περιοχή και κάποιοι εξέφρασαν τον φόβο τους στον δήμαρχο.

“Θαρρώ πως υπερβάλετε μωρέ!   Η γέφυρα είναι ασφαλής και δεν υπάρχει λόγος να την κλείσω απόψε προληπτικά !”  ήταν η απάντηση του.

Κι όμως !

Ο σεισμός έπληξε την πόλη κι ήταν μάλιστα ο ισχυρότερος των τελευταίων ετών .

Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα η “Γέφυρα η Επικίνδυνη “κατέρρευσε .

Όλα τα αυτοκίνητα γκρεμίστηκαν ,κανείς δεν επέζησε.

Ανάμεσα στα θύματα ήταν και η γυναίκα του δημάρχου .

Ο ίδιος έριξε μαύρη πέτρα στην πολιτική και μετακόμισε στο εξωτερικό.

Κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι το βράδυ που πληροφορήθηκε τον θάνατο της συζύγου του αποπειράθηκε να  αυτοκτονήσει…

 

 

 

 

Περπάτησα αρκετά αλλά δεν ξέχασα την αγορά φρούτων και άλλων ειδών για το σπίτι. Είναι μια παγερή μέρα απ’ αυτές που σκέπτεσαι καλύτερα να απολαμβάνεις τη θαλπωρή του σπιτιού. Προμηθεύτηκα τα είδη που ήθελα. Κρατούσα τις δύο σχετικά βαριές σακούλες και κατευθυνόμουν στο γειτονικό περίπτερο. Ν’ αγοράσω την καθημερινή εφημερίδα. Καταλαβαίνω ότι κάτι ασυνήθιστο μου συμβαίνει.

Το περπάτημά μου λίγο αταίριαστο με την ηλικία μου, παρά το γεγονός ότι γερνάω. Αλλά και η μύτη μου δείχνει σημάδια απ’ αυτά που ενοχλούν τον κάτοχό της. Φυσικά πολύ περισσότερο ν’ αποτελέσουν θέαμα και στο     διπλανό δεν επιθυμούσα.

Από τις ελάχιστες φορές που επιδιώκω να μη συναντήσω γνωστούς στην πορεία μου. Με τους συλλογισμούς αυτούς προχωρώ, έστω και άτσαλα.

Μια ευχάριστη φωνή διακόπτει τις σκέψεις μου. Καπνίζετε κύριε; Είναι μια όμορφη κοπέλα, κομψή, για την εποχή ανάλαφρα ντυμένη. Στην αρχή αιφνιδιάστηκα. Κοίταξε, σκέφτηκα. Φωτιά για το τσιγάρο της μου ζητά.

Τι απερισκεψία να μην έχω μαζί μου αναπτήρα. Δυστυχώς δεν καπνίζω. Το δυστυχώς, της λέω, ταιριάζει στο  στερούμαι αναπτήρα και όχι στο δεν καπνίζω.

Πολύ καλά κάνετε, μου απαντά. Άλλωστε το κάπνισμα βλάπτει την υγεία. Το γράφει και το πακέτο, συνέχισε και μου έδειξε ένα από τα τέσσερα πέντε που κρατούσε στα περιποιημένα χέρια της.

Εργασία και αυτή χιλιάδων νέων, αμφοτέρων των φύλων. Οι συνθήκες εργασίας στο δρόμο κουραστικές.

Με το τσουχτερό κρύο του χειμώνα, με την ανυπόφορη ζέστα του καλοκαιριού, νέες και νέοι, στους πολυσύχναστους δρόμους, στους φιλόξενους χώρους των περιπτέρων, στις πολύβουες πλατείες, μάχονται να διευρύνουν την πελατεία των αφεντικών τους.

Οπλίζονται με ευγένεια, με χαμόγελα να κλέψουν λίγο από τον πολύτιμο χρόνο του γρήγορου περαστικού.

Αντιπαρέρχονται τις αντιδράσεις, συχνά καθόλου φιλικές. Αφήστε με ήσυχο.

Χωρίς να λείπουν οι παρενοχλήσεις. Ιδιαίτερα αν μια κοπέλα εργάζεται μόνη. Εδώ χρειάζεται ψυχραιμία.

Την έχουν, την απόκτησαν στην καθημερινή βιοπάλη.

Ούτε κατάλαβα πώς έφθασα στο σπίτι. Μηδενίσθηκε το βάρος στα χέρια μου.

Σταθεροποιήθηκε το ατσούμπαλο βάδισμά μου. Τι ευχάριστη σύμπτωση.

Ένας νέος, με μοντέρνο σακίδιο στην πλάτη, μόλις άφησε στο πόμολο της πόρτας, διαφημιστικά φυλλάδια.      Τόσα, όσους ορόφους έχει η οικία.

Καλημέρα, μου λέει, ευγενέστατος και συνεχίζει στην επόμενη οικία. Καλημέρα, όμορφη συνέχεια, του απαντώ. Νόμισα ότι δε με άκουσε. Γύρισε μ’ ένα χαμόγελο. Εργασία και αυτή.

Σ’ αυτή τη δύσκολη εποχή η μοναδική που μπορούν ν’ ασκήσουν.

Μ’ ένα χαμηλό μεροκάματο, σ’ άλλες εποχές ίσο μ’ ένα απλό χαρτζιλίκι. Την επιλέγουν όμως την εργασία αυτή, ως καθαρή, τίμια. Αποφεύγουν άλλες καριέρες, επικερδείς ίσως. Φοιτήτριες, φοιτητές, πτυχιούχοι αρκετοί, απόφοιτοι λυκείων, οι νέες και οι νέοι που εργάζονται για τον εαυτό τους, για την οικογένειά τους.

Θαυμάζω την ενεργητικότητά τους, την απόφασή τους να στηριχθούν στις δικές τους δυνάμεις.